Txikira beti hordago! liburuan datorren beste ipuin bat.
Bronx-eko Sam piano-jolearen istorioa.
Osorik irakur dezakezu hemen.
Zure iritzi/kritikak ezinbestekoak dira niretzat.
Animatu, eta idatzi iruzkin bat!
Mila esker!
Harpidetu honetara:
Argitaratu iruzkinak (Atom)
-
http://www.bertolarrieta.net/ webguneari lotutako blog-a da hau. Blog honen helburua irakurlearekin edo bisitariarekin iritziak trukatzea ...
-
Aurten irakurritakoen artetik (ikus behean zerrenda osoa), hauek dira ondo gogoan gordetzekoak: Barrio lejano (Jiro Taniguchi) ***** Gr...
-
Jon Mirande Imanol Epeldek rapera ekarritako Euskaldun zintzoen balada indartsuak hartara bultzatuta, Miranderen poesia eta bere nobela...
Penagarria, gure pertsonaiaren patua. Gauza asko gustatu zaizkit, agian gehien gustatu zaidana piano zuriaren sinbolismoa: glamurra irudikatzen du gehienetan, hemen berriz, nire ustez, bizitzaren karga, nolabait esateko. Polita!
ErantzunEzabatuBego(Irungoa)
Egia esan, ez nuen pianoaren sinbolismoan pentsatu, baina horixe da literaturaren aberastasun handienetakoa, ezta?, bakoitzak norbere irakurpena egin dezakeela; oso interesgarria da piano zuria bizitzaren kargarekin parekatzea. Mila esker, Bego! Benetan pozgarria da irakurle batek egindako ekarpena jasotzea.
EzabatuEz horregatik!
ErantzunEzabatuBego