Eroak

Pertsona bat hil eta sei zauritu zituen atzo gazte batek Bilbon, jakingo duzue, egunkari guztiek dakarte berria. Irratia entzuten ari nintzela jakin dut nik. Abizenen grafia euskaratzeari buruz ari ziren, eta nik ere lehen abizenarekin arazo hori ez dudan arren (Arrieta horrek ez baitu aukerarik ematen “castellanizatzeko”), nire bigarrenarekin (Cortajarena) halako batean zerbait egin beharko nukeela pentsatzen ari nintzen (halako mingostasun txiki baina eramanezina eragiten baitit C letra hori abizenaren hasieran ikusteak), Bilboko berriemailearekin konexioa egiteko eten dutenean abizenei buruzko jarduna.

Berriemaileak kontatutakoak jarri nau egunkari bila. Xehetasun txikiek jarri didate oilo-ipurdia, uzkurtu didate bizkarrezurra: “sukaldeko aizto bat erabili zuen, hamazazpi zentimetroko xafla zuena”, “taberna barruan, beste gizon bati eta beste emakume bati eraso zien; langileak sukaldean babestu ziren, eta atearen kontra ere sastaka ibili zen”, “nora ezean zebilen, begirada galdua zuela”, “bere onetik aterata jardun du 31 urteko gazteak”…

Sarraskia gertatu den tokiaren parean, estetika-zentro batean lan egiten duen emakumea gutxigatik libratu da: “ni izan nintekeen hildakoa, normalean lehenago heltzen naiz, baina gaur bidean lagun batekin egin dut topo, eta…”

Oilo-ipurdia jartzen zaizu, bizkarrezurra uzkurtzen: ni izan naiteke hurrengoa, edo zu, zu izan zaitezke. Zergatik ez? Geroz eta jende gehiago dago langabezian, geroz eta jende gehiago geratu da etxerik gabe, itxaropenik gabe, ezer gabe, geroz eta ero gehiago dabil kaleetan.

Berriz irakurri dut berriaren hasiera: “Ustezko erasotzailea 31 urteko gizonezko bat da, B.A.K., eta Barakaldon bizi zen; ez zuen, itxuraz, inongo harremanik biktimekin…”. Izuak hartu nau: edonor izan daiteke hurrengoa, ero asko dabil kaleetan, agian zu, agian bera, agian…, ni izan naiteke hurrengoa, ni izan ninteke atzokoa.