Ez zait sekula ahaztuko lehen edalontzia
eskuetan geneukala egin zidan galdera:
-
Eta hik zergatik ez didak niri hika egiten?
Begi-zeharka begiratu nion finlandiar lagunari,
eta klink edan nuen sagardoa.
Jo eta ma geratu nintzen. Urtebete eskas
zeraman gurean, eta hika egitea nahi ez zuen ba tipoak! Lauzpabost baso
sagardoren ostean bertsotan ere hasiko zaidak hau, egin nuen nire artean...
Gerora pentsatu nuen normala zela bere
eskaera, hika egiten ikasi nahi duenari hika egitea baino hoberik ez dagoela,
nahiz eta berak zuka erantzun gero (euskaraz egiten ikasi nahi duenari euskaraz
egitea bezalakorik ez dagoen moduan, nahiz eta berak gaztelaniaz erantzun).
Hain da erraza teoria, eta hain zaila praktika!
Gogoan dut semeari hitz egiten hasterako
horixe izan zela hartu behar izan nuen lehen erabakietako bat: zuka edo hika.
